مدیریت توسعه ی عمودی شهر با استفاده از مدل پتانسیل سنجی بارگذاری تراکم ساختمانی به روش owa در gis

مقدمه و هدف پژوهش: تراکم ساختمانی همواره به عنوان یک پدیده مهم و اساسی مورد بحث بوده است. در واقع، این پدیده از سویی می تواند به بسیاری از مسائل شهری مانند کمبود زمین، مسکن، بهینه نمودن هزینه تأسیسات شهری، جلوگیری از رشد افقی شهرها و شهر فشرده پاسخ داده و از سوی دیگر می تواند باعث به وجود آمدن مشکلات و بی نظمی های دیگری چون معضلات ترافیکی، توسعه ی عمودی بی رویه، اشراف و سایه اندازی و ... باشد. ولی متأسفانه هنگام تهیه ی طرح های توسعه ی شهری و تصویب تراکم های پیشنهادی، مدیریت شهری کمتر به مسئولیت عواقب و پیامدهای آن توجه دارد. در این پژوهش سعی بر آن است که برای پیشنهاد تراکم ساختمانی از متد و مدلی معقول و منطقی استفاده شود، تا بتوان میزان پتانسیل بارگذاری تراکم ساختمانی و توسعه ی عمودی شهر را در مناطق مختلف شهر مورد سنجش قرار داد. روش پژوهش: روش تحقیق با توجه به ماهیت پژوهش «اسنادی- تحلیلی» است و روش مورد استفاده جهت تلفیق لایه های مورد تحلیل روش owa که در gis صورت گرفته است. یافته ها: برای سنجش پتانسیل بارگذاری تراکم ساختمانی بر مناطق شهر سبزوار از 7 معیار، ظرفیت شبکه معابر (شبکه معابر پیشنهادی)، الگوی شبکه معابر و میزان انتظام آن ها (نفوذپذیری شبکه معابر موجود)، تعداد طبقات، روند نوسازی، متوسط اندازه قطعات، روند گرایشات ساخت و سازهای صورت گرفته توسط ساکنین (وضعیت تراکم ساختمانی در 10 سال اخیر)، ضوابط طرح های مصوب و سیاست های توسعه (نظرات کارشناسان) استفاده گردیده است. نتیجه گیری: خروجی مدل نشان می دهد قسمت بالایی شهر و مناطق شمال شرقی قسمت پایین شهر سبزوار از پتانسیل بالاتری جهت افزایش تراکم ساختمانی برخوردار می باشند. همچنین جنوب غربی هسته اصلی از پایین ترین میزان پتانسیل جهت رشد و توسعه ی عمودی برخوردار است.